دو حرفی

حتی اگر از شب سحری خواسته بودم

از صبح زمستان خبری خواسته بودم

آیینه چشمان تو بس بود برایم

از کور دلی من نظری خواسته بودم

مستانگیم رفت از آن چشم خمارت

از ساقی می سرخ تری خواسته بودم

آغوش تو آرامش پرواز رهایست

افسوس که از خاک پری خواسته بودم

سوزاندنت آبیست ز سرمای وجودم

از عشق غم شعله وری خواسته بودم

منتظر